بصیرت مداحی

قالَ الرّضا علیه‌السلام: يَا ابْنَ شَبِيبٍ إِنْ بَكَيْتَ عَلَى الْحُسَيْنِ علیه‌السلام حَتَّى تَصِيرَ دُمُوعُكَ‏ عَلَى‏ خَدَّيْكَ‏ غَفَرَ اللَّهُ لَكَ كُلَّ ذَنْبٍ أَذْنَبْتَهُ صَغِيراً كَانَ أَوْ كَبِيراً قَلِيلًا كَانَ أَوْ كَثِيرا

امام رضا علیه‌السلام فرمود: اى پسر شبيب! اگر بر حسين علیه‌السلام آن قدر گريه كنى كه اشگهايت بر چهره ات جارى شود، خداوند همه گناهانت را كه مرتكب شده اى مى آمرزد؛ كوچك باشد يا بزرگ، كم باشد يا زياد.

قالَ الرّضا علیه‌السلام: فَعَلَى‏ مِثْلِ‏ الْحُسَيْنِ‏ فَلْيَبْكِ‏ الْبَاكُونَ‏ فَإِنَ‏ الْبُكَاءَ يَحُطُّ الذُّنُوبَ الْعِظَام‏

امام رضا علیه‌السلام فرمود: گريه كنندگان بايد بر كسى همچون حسين علیه‌السلام گريه كنند، چرا كه گريستن براى او، گناهان بزرگ را فرو مى ريزد.
 

قالَ الرّضا علیه‌السلام: يَا ابْنَ شَبِيبٍ إِنْ كُنْتَ بَاكِياً لِشَيْ‏ءٍ فَابْكِ لِلْحُسَيْنِ بْنِ عَلِيِّ بْنِ أَبِي طَالِبٍ علیه‌السلام فَإِنَّهُ‏ ذُبِحَ‏ كَمَا يُذْبَحُ‏ الْكَبْش‏

امام رضا علیه‌السلام به ريّان بن شبيب فرمود: اى پسر شبيب! اگر خواستی بر چيزى گريه كنى، بر حسين بن على بن ابى طالب علیه‌السلام گريه كن، چرا كه او را مانند گوسفند سر بريدند.

قالَ الصّادقُ علیه‌السلام: إِنَّ أَرْبَعَةَ آلَافِ مَلَكٍ‏ عِنْدَ قَبْرِ الْحُسَيْنِ‏ علیه‌السلام شُعْثٌ غُبْرٌ يَبْكُونَهُ إِلَى يَوْمِ الْقِيَامَة

امام صادق علیه‌السلام فرمود: چهار هزار فرشته نزد قبر سيدالشهدا علیه‌السلام ژوليده و غبارآلود، تا روز قيامت بر آن حضرت مى گريند.

قالَ الصّادقُ علیه‌السلام: نَفَسُ‏ الْمَهْمُومِ‏ لِظُلْمِنَا تَسْبِيحٌ‏ وَ هَمُّهُ‏ لَنَا عِبَادَةٌ وَ كِتْمَانُ سِرِّنَا جِهَادٌ فِي سَبِيلِ اللَّهِ

امام صادق علیه‌السلام فرمود:  نَفَس كسى كه بخاطر مظلوميّت ما اندوهگين شود، تسبيح است و اندوهش براى ما، عبادت است و پوشاندن راز ما جهاد در راه خداست .
ثُمَّ قَالَ أَبُو عَبْدِ اللَّهِ علیه‌السلام يَجِبُ أَنْ يُكْتَبَ هَذَا الْحَدِيثُ بِالذَّهَبِ. پس امام صادق علیه‌السلام افزود: اين حديث را بايد با طلا نوشت !

قالَ الصّادقُ علیه‌السلام: كُلُ‏ الْجَزَعِ‏ وَ الْبُكَاءِ مَكْرُوهٌ‏ سِوَى‏ الْجَزَعِ‏ وَ الْبُكَاءِ عَلَى الْحُسَيْنِ عَلَيْهِ السَّلَامُ.

امام صادق علیه‌السلام فرمود: هر ناليدن و گريه اى مكروه است، مگر ناله و گريه بر حسين علیه‌السلام

عَنِ الصّادقُ علیه‌السلام: يَا زُرَارَةُ إِنَ‏ السَّمَاءَ بَكَتْ‏ عَلَى‏ الْحُسَيْنِ‏ أَرْبَعِينَ‏ صَبَاحاً

امام صادق علیه‌السلام فرمود:  اى زراره ! آسمان چهل روز، در سوگ حسين بن على علیه‌السلام گريه كرد.

قالَ الباقر علیه‌السلام: مَرَّ عَلِيٌّ علیه‌السلام بِكَرْبَلَاءَ فِي اثْنَيْنِ مِنْ أَصْحَابِهِ. قَالَ: فَلَمَّا مَرَّ بِهَا تَرَقْرَقَتْ عَيْنَاهُ لِلْبُكَاءِ، ثُمَّ قَالَ: هَذَا مُنَاخُ‏ رِكَابِهِمْ‏، وَ هَذَا مُلْقَى‏ رِحَالِهِمْ، وَ هَاهُنَا تُهَرَاقُ دِمَاؤُهُمْ طُوبَى لَكَ مِنْ تُرْبَةٍ عَلَيْكَ تُهَرَاقُ دِمَاءُ الْأَحِبَّة

امام باقر علیه‌السلام فرمود: اميرالمؤمنين علیه‌السلام با دو تن از يارانش از كربلا گذر كردند، حضرت، هنگام عبور از آنجا، چشم هايش اشك آلود شد، سپس فرمود: اينجا مركب هايشان بر زمين مى خوابد، اينجا محلّ بارافكندن شان است و اينجا خون هايشان ريخته مى شود، خوشا به حال تو اى خاكى كه خون دوستان بر روى تو ريخته مى شود!

قال الحسينُ علیه‌السلام: أَنَا قَتِيلُ‏ الْعَبْرَةِ لَا يَذْكُرُنِي‏ مُؤْمِنٌ إِلَّا اسْتَعْبَرَ.

حسين بن على علیه‌السلام فرمود: من كُشته اشكم . هيچ مؤمنى مرا ياد نمى كند مگر آنكه (بخاطر مصيبتهايم ) گريه مى كند.

قال الرّضا علیه‌السلام: يَا دِعْبِلُ ارْثِ الْحُسَيْنَ فَأَنْتَ‏ نَاصِرُنَا وَ مَادِحُنَا مَا دُمْتَ‏ حَيّاً فَلَا تُقَصِّرْ عَنْ نَصْرِنَا مَا اسْتَطَعْتَ

امام رضا علیه‌السلام فرمود: اى دعبل ! براى حسين بن على علیه‌السلام مرثيه بگو، تو تا زنده اى، ياور و ستايشگر مايى، پى تا مى توانى، از يارى ما كوتاهى مكن. 

قالَ الرّضا علیه‌السلام: يَا دِعْبِلُ أُحِبُ‏ أَنْ‏ تُنْشِدَنِي‏ شِعْراً فَإِنَ‏ هَذِهِ‏ الْأَيَّامَ أَيَّامَ حُزْنٍ كَانَتْ عَلَيْنَا أَهْلَ الْبَيْت‏

امام رضا علیه‌السلام به دعبل (شاعر اهل بيت ) فرمود: اى دعبل! دوست دارم كه برايم شعرى بسرايى و بخوانى، چرا كه اين روزها (ايام عاشورا) روز اندوه و غمى است كه بر ما خاندان رفته است .

قال الصّادق علیه‌السلام: مَنْ‏ قَالَ‏ فِينَا بَيْتَ‏ شِعْرٍ بَنَى‏ اللَّهُ‏ لَهُ‏ بَيْتاً فِي‏ الْجَنَّةِ.

امام صادق علیه‌السلام فرمود:  هركس در راه ما و براى ما يك بيت شعر بسرايد، خداوند براى او خانه اى در بهشت، بنا مى كند.

قال الصّادق علیه‌السلام: مَا مِنْ‏ أَحَدٍ قَالَ‏ فِي‏ الْحُسَيْنِ‏ علیه‌السلام شِعْراً فَبَكَى وَ أَبْكَى بِهِ إِلَّا أَوْجَبَ اللَّهُ لَهُ الْجَنَّةَ وَ غَفَرَ لَه‏

امام صادق علیه‌السلام به جعفربن عفان فرمود: هيچ كس نيست كه درباره حسين علیه‌السلام شعرى بسرايد و بگريد و با آن بگرياند مگر آن كه خداوند، بهشت را بر او واجب مى كند و او را مى آمرزد.

قال الرّضا علیه‌السلام: مَنْ كَانَ يَوْمُ عَاشُورَاءَ يَوْمَ مُصِيبَتِهِ وَ حُزْنِهِ وَ بُكَائِهِ جَعَلَ اللَّهُ عَزَّ وَ جَلَّ يَوْمَ الْقِيَامَةِ يَوْمَ فَرَحِهِ وَ سُرُورِه‏

امام رضا علیه‌السلام فرمود: هر كس كه عاشورا، روز مصيبت و اندوه و گريه اش باشد، خداوند روز قيامت را براى او روز شادى و سرور قرار مى دهد.

قالَ الصّادقُ علیه‌السلام: لِكُلِّ شَيْ‏ءٍ ثَوَابٌ‏ إِلَّا الدَّمْعَةَ فِينَا.

امام صادق علیه‌السلام فرمود: هر چيزى پاداش و مزدى دارد، مگر اشكى كه براى ما ريخته شود (كه چيزى با آن برابرى نمى كند و مزد بى اندازه دارد.